Paniekaanvallen: het verleden van je tegenslag ervaren

Een publicatie van: Jorik van Faalmoed.nl

Het is vooral ’s nachts, dus dat heeft gelijk invloed op je gehele dag. Zat ik in een heerlijk ritme van 06:00 uur opstaan, 23:00 uur naar bed – is er dit aan de hand. De nacht is als een besluiper: en ik, het geroofde dier, ben in die uren mijn schild kwijt. Je kunt tenslotte niet altijd alert zijn – en jezelf, helaas, niet afwisselen met anderen.

De echte oorlogen voer je alleen.

Niet bereiken wat je wilt: als pijn zich genadeloos opstapelt

Ik heb regelmatig moeite gehad met routine. Ik ben een alles-aanpakker, een idealist – niet in de moralistische zin, maar in al mijn ideeën hoe het beter kan. Dat maakt dat ik door de jaren heen weinig concreets heb achtergelaten. Dat wil zeggen: wat een ruimte kreeg, een aanwijsbare plek, in de maatschappij. Wat mij dan nu, zo denk ik, op mijn meest primitieve zenuwen begint te werken.

Óndanks dat ik taalles gaf, evenementen organiseerde waaruit vriendschappen en relaties zijn ontstaan. Óndanks dat ik toneelstukken schreef waarover ik tevreden ben, en wekelijks mijn opa en oma bezocht.

Kirchner ~ Selbstbildnis als Kranker

Daarnaast heb ik een gekke combinatie van een (te) provocatieve en verder verlegen aard. Waardoor ik niet makkelijk met mensen in contact kom, of ze mij niet begrijpen. Van eenzaamheid heb ik normaliter niet last, ik heb genoeg vrienden. Maar toch uit zich – ineens – een gevoel van puur fysieke aantastbaarheid in mij.

Het woord onaantastbaarheid zie ik in het dagelijks leven méer gebruikt worden.

Hoe psychologisch om te gaan met mentale pijn

En wat doe ik nu? Als je zó hyperbewust het leven meemaakt dat je je elk moment bewust bent van leven en dood. Wat beangstigend is, en gelijk een houvast aan het nu. Dat je weer los moet laten zodra je gaat slapen, en hoopt weer op te dagen.

Waarom deel ik dit? In ieder geval zodat ik het idee heb iets neergezet te hebben. Een onuitputtelijk statement, dat de jaren achter mij bevestigt. Dat ze toch bestaan hebben. Want dat is de opluchting van je Faalmoed, je angst voor blijvende tegenslag, te delen.

Dan is het, om Gerard Reve te parafraseren, eventjes niet voor niets geweest.

Benieuwd naar het ervaren van falen van anderen? Wil je zelf je faal-verhaal vertellen en delen met Faalmoed.nl. Kijk dan eens HIER! Of neem contact op via contact@faalmoed.nl.